Blog: Route de Léoube: zes kilometer wijn!

Waar ik in mijn vorige blog op bezoek was bij Domaine de la Madrague, vervolgen we vandaag onze tour naar de Route de Léoube: Een lange avenue met vele wijnhuizen tussen de dorpen Bormes-les-Mimosas en La Londe-les-Maures. De één wat bekender dan de ander, maar allemaal met een historie en een prachtige beleving. Tijdens onze tour gaan we langs bij twee van deze wijnhuizen: Chateau Léoube en Chateau de Brégançon. Daarnaast brengen we ook een bezoek aan de Plage de l’Estagnol en de Plage du Pellegrin, waar Café de Léoube gevestigd is. Het eerste dat ons opvalt is de prachtige omgeving waarin we terecht zijn gekomen. Het goudgele gras, de groene wijnvelden en parasolden (Provençaalse bomen) en aangrenzend het witte zandstrand en de azuurblauwe zee maken Route de Léoube een fraai plaatje.

Chateau Léoube

Onze eerste stop maken we bij Chateau Léoube, dat bekend staat om zijn biologische en biodynamische productie van wijn volgens het Daylesford-concept. Aangekomen op het Chateau worden we ontvangen door Jerome Pernot. Hij vertelt ons dat het wijnhuis al sinds 1997 in handen is van de familie Bamford, die tevens de bedenker van het Daylesford-concept blijkt te zijn. Tijdens de rondleiding wordt ons veel duidelijk over het concept en de wijn van Chateau Léoube. Zo is Romain Ott, een gerenommeerd oenoloog in de wereld van wijnproducenten, wijnmaker bij Chateau Léoube. Hij streeft ernaar om wijnen te produceren van haute couture: een eigen herkenbare Léoube stijl in smaak, kwaliteit, authenticiteit, elegantie en balans; een wijn om ieder moment in het leven te vieren.

Deze haute couture kom je ook tegen in de boutique van het chateau, wat al bijna een museum op zich is. Alle producten van Chateau Léoube zijn hier op chique en verleidelijke wijze geëtaleerd. Dat de verleiding groot is te zien aan de veelal Engelsen en Duitsers die met een bestelbus voor komen rijden om een grote voorraad wijn voor thuis in te slaan. Met deze gedachte rijden ook wij onze auto voor (nee, geen bestelbus), om een paar dozen van de heerlijke rosés van Chateau Léoube mee naar huis te nemen. Met een goed gevulde auto vervolgen we onze weg naar Plage du Pellegrin waar we gaan lunchen bij Café de Léoube. Je raadt het misschien al: dit is de strandclub van het chateau waar we zojuist vandaan komen.

Plage du Pellegrin

Het is een stukje lopen maar dan krijg je er ook wel wat voor terug. Omdat zich tussen de Route de Léoube en de Plage du Pellegrin een natuurgebied bevindt moeten we de auto op een parkeerplaats aan de weg parkeren en de route naar het strand te voet afleggen. Overigens moet je in het hoogseizoen niet te laat naar dit strand gaan. Dan bestaat de kans dat je er niet meer op mag in verband met het maximum aantal bezoekers dat toegelaten wordt op het strand. Niet geheel onlogisch. Op zo’n prachtig stukje natuur moet je natuurlijk wel zuinig zijn. Niet voor niets betaal je €10,- per dag om te parkeren. Van dit geld wordt het gebied onderhouden. Tijdens het wandeltochtje –het is niet meer dan 10 minuten lopen- zien we in de verte Café de Léoube. Wat de locatie uniek maakt is dat het niet direct aan het strand ligt, maar ietwat verscholen ligt in de bossen, maar waar vandaan je wel zicht op zee behoudt. We zoeken een plekje uit en bestellen ons eten en daarbij een fles wijn. De wijnkaart bezorgt ons niet heel veel kopzorgen. De wijnen zijn allen afkomstig van Chateau Léoube en hebben we een uurtje geleden allemaal geproefd. We besluiten de Sécret de Léoube te bestellen, onze favoriet. Met een volle buik nemen we nog even een kijkje op het strand en vervolgen we onze route naar de volgende locatie: Chateau de Brégançon.

Chateau de Brégançon

Het is slechts 5 minuten rijden tot onze volgende bestemming. Een klein vooronderzoek vertelde ons al dat Chateau de Brégançon boordevol historie zit waarmee teruggegaan moet worden naar het eerste deel van de 18^e eeuw. Hier willen we natuurlijk meer van weten! Zodoende hebben we een afspraak met Clémentine, die werkzaam is op het chateau. Hopelijk gaat zij ons meer vertellen! Alsof we deze dag nog niet genoeg wijn gedronken hebben worden we ook hier ontvangen met een proeverij van de wijnen die op het chateau geproduceerd worden. Ondertussen vertelt Clémentine ons meer over de historie van het chateau, dat begin 18^e eeuw, door de eerste generatie van de familie Sabran is gebouwd en fungeerde als ziekenhuis aan de Côte d’Azur. In 1955 verkreeg het domein de titel Cru Classé. De wijnen van Château de Bregançon begonnen sindsdien tot de bekendste van de Côtes de Provence te horen. Sindsdien is het subtiele karakter kenmerkend voor de wijnen van Chateau de Brégançon. De zilte kleigrond, het microklimaat en de invloed van de zee zorgen voor een unieke smaak.

Crème de la crème van de proeverij is Cuvée Isaure, dé rosé van dit wijnhuis. De Réserve de Brégançon blanc is met zijn gouden medaille ook zeker het ontdekken waard. Nadat we de wijnen stuk voor stuk geproefd hebben, wacht ons een rondleiding over het prachtige domein. Vanuit het kasteel kijk je uit over de wijnvelden, de zee en verderop de eilanden Porquerolles en Port-Cros, beide onderdeel van de ‘Iles d’or’ (eilanden van goud). Je kan jezelf een bevoorrecht mens noemen als je op deze locatie wakker mag worden. Terug in het chateau wacht ons nog een kleine tour door de, in 2011 geopende, state of the art technologie kelders van het chateau. Een waar paradijs voor menig vinoloog of wijnliefhebber. Op deze plaats nemen we ook afscheid van Clémentine en als dank voor ons bezoek ontvangen we ook nog een fles van de heerlijk Cuvée Isaure. Na deze dag vol inspiratie, impressies en vooral veel wijn besluiten we om even bij te komen op het nabijgelegen Plage de l’Estagnol.

Plage de l’Estagnol

Waar ik na het bezoek aan Chateau de Brégançon een einde dacht te kunnen maken aan deze blog, liep dat toch ietsjes anders. Niet omdat ik vind dat ik nog te weinig verteld heb over deze prachtige locatie, maar omdat ik niemand dit stukje strand wil onthouden. In tegenstelling tot eerder deze dag bij Plage du Pellegrin mogen we nu wel met de auto door het beschermde natuurgebied. Maar ook hier geldt een maximum voor het aantal bezoekers per dag. Vanaf de parkeerplaats is het strand om de hoek. Anders dan Plage du Pellegrin is Plage de l’Estagnol een stuk kleiner en ook rustiger. Het is gelegen in een kleine baai die goed bewaakt lijkt te worden door drie marineschepen. Niet zo gek aangezien Marinestad Toulon om de hoek ligt. Met een veilig gevoel dus, doe ik mijn ogen toe en droom ik van die dag dat ik wakker kan worden in het kasteel van Chateau de Brégançon.